The Flying Doctors Club

Geplaatst op maandag 25 oktober 2004 @ 13:32 , 1839 keer bekeken

Op het moment dat u dit leest, maakt Lenore Smith (Kate uit de 'Flying doctors') met vriend en collega Christopher Stollery (Johnno) een lange reis door Europa. Ongetwijfeld is het een welverdiende vakantie, maar niet een om te ontspannen na een druk seizoen, want Kate is al een tijdje op zoek naar passend werk, Lenore Smith heeft het allemaal meegemaakt. Hoe ze in haar rol als verpleegster Kate veranderde van een schaapachtig plattelandsmeisje in een zelfbewuste, assertieve vrouw. Hoe de serie 'Flying doctors' een paar maal leven reddende injecties met romantiek kreeg toegediend. Hoe door de veranderende smaak van het publiek de serie steeds meer een doorlopend verhaal werd. En toch is Kate hier in Europa, terwijl in Australië de nieuwe afleveringen van de 'Flying doctors' opgenomen worden. Haar vertrek uit de serie is voor ons nog ver weg, want we lopen achter bij Australië, maar toch is het een raar idee, Coopers Crossing zonder Kate. Lenore: 'Dat ik zo'n heel lange rustpau­ze heb genomen, was niet mijn eigen keuze. De serie zou definitief ophouden, werd ons te verstaan gegeven. Voor sommigen was dat een welkome gebeurtenis, voor an­deren een gedwongen stop. Niemand twijfelde er echt aan dat het afgelopen was met de "Flying doctors". Er werd zelfs een spin-of! gestart met Vic en Nancy, waarbij een paar acteurs gelijk weer aan de slag konden. De meesten van ons waren echter snel verplichtingen aangegaan bij theater­gezelschappen. En toen eenmaal bleek dat er toch een nieuwe serie afleveringen ge­maakt zou worden, waren sommigen niet meer beschikbaar, onder wie ik. Het is niet vervelend dat het zo gelopen is. Ik had al zo lang Kate gespeeld dat ze al een deel van mijn persoonlijkheid dreigde te worden. Ik moest haar echt van me af­schudden toen ik eindelijk eens een tijdje thuis zat. Bovendien merkte ik hoe moe ik was van al die intensieve jaren. Pas de laatste tijd ben ik toe aan nieuw werk. De deur wordt bepaald niet platgelopen.'Natuurlijk helpt het wel als je zo lang op tv te zien bent geweest. Mensen kennen je, voelen zich op hun gemak bij je. Ten­slotte ben je figuurlijk al zo vaak aange­schoven bij hun prakkie. Maar het werkt ook tegen je, want het gevaar bestaat dat je populair wordt door de rol die je speelt en niet als actrice. Ik heb dus ook veel rol­len aangeboden gekregen als verpleegster. Ik ben absoluut nummer 1 op de verpleeg­sters-markt, echt waar!' 'Benauwd voor typecasting ben ik niet echt, maar toch is het enige dat ik in die richting heb gedaan een trainingsfilm voor een verpleegstersopleiding. Dat viel hele­maal niet mee, want de sets waren in te­ genstelling tot die van de "Flying doctors" schokkend echt. Ik stond daar op de inten­sive care tussen grijsaards en te vroeg ge­boren baby's die tegen de dood lagen te vechten. Onthutsend hoor, want ik heb heel veel geleerd over hoe het is om verpleeg­ster te zijn, terwijl ik jarenlang net gedaan heb alsof ik er alles van afwist!' 'Als ik wat nieuws aanpak, wordt dat weer televisie, want als tv-acteur valt hier wel een boterham te verdienen. Als filmac­ teur moet je het verderop proberen, want de filmindustrie is in Australië sterk inge­krompen. Dat betekent naar Amerika gaan. En dat is niks voor mij.' 'Nu ik er op terugkijk, liggen mijn dier­baarste herinneringen aan de serie hele­maal aan het begin alles was nieuw en spannend en bij de romance die ik had la met Robert Geoff, omdat er toen meer ka­rakterspel van me geëist werd dan ooit tevoren. Maar de werkomstandigheden werden steeds minder. Zo werd de locatie verplaatst van dat gezellige dorpje ver weg naar een veel minder gezellig stadje op een uur afstand van de grote stad. Het had altijd iets met geld te maken. Het leek er vaak op dat de serie op zou moeten houden, maar op het laatste moment hadden ze dan toch weer geld gevonden of een manier om geld te besparen. Zo hadden we aanvankelijk drie weken voor het opnemen van twee afleveringen. Dat werd twee afleveringen in een week, met twee opnameploegen. Op die manier werd het er voor ons niet beter op. Dat geldt trouwens ook voor de scripts. Die waren de laatste tijd niet altijd even goed. Ze hadden iemand uit Amsterdam moeten halen om de continuïteit in de gaten te hou­den! Tsja, schrijvers. Toen Christopher en ik meer dan een werkrelatie kregen, zijn we nog even bang geweest dat ze er een verhouding tussen ons in zouden stoppen. We hebben er nooit problemen mee gehad dat we samenwerkten. We waren goed in staat om het te laten vallen thuis. Goed beschouwd hadden we het er nooit over!'